مقایسه سطح سرمی پروکلسیتونین در نوزادان مبتلا به سندروم زجر تنفسی ناشی از سپسیس، پنومونی و غشاء هیالن

چکیده سابقه و هدف: سندروم زجر تنفسی یکی از شایع ترین شکایات دوره نوزادی است که مهم ترین علل آن سپسیس، پنومونی و بیماری غشاء هیالن می باشد. پروکلسیتونین پروتئینی است که میزان آن در عفونت حاد باکتریال افزایش می یابد، اما در بیماری غشاء هیالن مورد بحث می باشد. لذا هدف از این مطالعه، مقایسه سطح سرمی پروکلسیتونین در نوزادان مبتلا به بیماری غشاء هیالن، سپسیس و پنومونی مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء تهران بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی طی دو سال (1389-1387) بر روی 90 نوزاد نارس با سن حاملگی کمتر از 37 هفته در 3 گروه، شامل گروه اول 50 نوزاد با بیماری غشاء هیالن، گروه دوم 19 نوزاد با سپسیس و گروه سوم 18مورد با پنومونی، انجام شد. سطح سرمی پروکلسیتونین سرم با روش ایمونولومینومتریک اندازه گیری و از نظر کیفی (کمتر از 5/0 و یا بیشتر) و کمی تحلیل شد. یافته ها: سطح سرمی پروکلسیتونین در نوزادان مبتلا به بیماری غشاء هیالن 1/0 ± 19/0، در گروه سپسیس 6/0 ± 77/1 و در گروه پنومونی 7/0± 22/2 نانوگرم در میلی لیتر بود (01/0>p). از مجموع 49 نوزاد مبتلا به بیماری غشاء هیالن، 48 نوزاد (96%) سطح سرمی پروکلسیتونین کمتر از ng/ml 5/0 داشتند و یک نوزاد سطح سرمی بالاتر از ng/ml 2را نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که سطح سرمی پروکلسیتونین می تواند در افتراق بیماری غشاء هیالن از سپسیس و پنومونی کمک کننده باشد. واژگان کلیدی: بیماری غشاء هیالن، سپسیس، پنومونی، پروکلسیتونین